Μια παλιά ιστορία ζεν, μιλάει για ένα λιοντάρι που ανατράφηκε από πρόβατα και νόμιζε πως ήταν και αυτό πρόβατο.
Δεν είχε τι και ποιος ήταν, γιατί γύρω του έβλεπε μόνο πρόβατα. Ζούσε μαζί τους, έβοσκε μαζί τους, έπαιζε μαζί τους, μεγάλωνε μαζί τους. Δεν είχε βρυχηθεί ποτέ όπως τα λιοντάρια, δεν είχε μείνει ποτέ μόνο του όπως μένουν τα λιοντάρια. Ήταν συνέχεια στο ζεστό, ασφαλές και σίγουρο περιβάλλον των προβάτων. Και τα πρόβατα το είχαν συνηθίσει τόσο που δεν τους φαινόταν διαφορετικό από αυτά.
Κάποια μέρα όμως, πέρασε από εκεί ένα γέρικο λιοντάρι και είδε το νεαρό να ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος των προβάτων. Το πλησίασε, αλλά αυτό φοβήθηκε γιατί πίστευε πως το άγριο αυτό ζώο θα του έκανε κακό. Το γέρικο λιοντάρι όμως του ζήτησε να τον ακολουθήσει σε μια λίμνη εκεί κοντά. Αυτό πήγε απρόθυμα και φοβισμένα, σαν πρόβατο, για να μην δείξει την αντίρρησή του στο “δυνατό” λιοντάρι. Μόλις έφτασαν στη λίμνη, το γέρικο λιοντάρι έδειξε στο νεαρό την αντανάκλαση του.
“Αυτός είσαι”, του είπε και τότε το νεαρό λιοντάρι κατάλαβε, ένοιωσε όλη την δύναμη και έβγαλε έναν δυνατό βρυχηθμό.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΛΙΟΝΤΑΡΙ, ΑΛΛΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ "ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ" ΚΑΙ ΜΑΣ "ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ" ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ. ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΡΕΠΕΙ" ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΝΑ ΜΑΣ ΟΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.
ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ", ΑΡΕΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΡΕΣΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ;
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ή ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΒΑΤΑ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου